ولتامتری (انگلیسی: Voltammetry‎) یک روش الکتروتجزیه‌ای است که در شیمی تجزیه و برخی از فرایندهای صنعتی مورد استفاده قرار می‌گیرد. در ولتامتری، اطلاعات یک آنالیت از طریق اعمال یک پتانسیل متغیر بر الکترود کار و اندازه‌گیری جریان الکتریکی به دست می‌آید.

اعمال پتانسیل متغیر به الکترود کار و اندازه گیری جریان را به وسیله ولتامتری تجزیه انجام میشود. روش ولتامتری یکی از حساسترین روشها برای اندازه گیری کمی می باشد این روش برای اولین بار توسط هیروفسکی شیمیدان چک و اسلواکی تبار  در سال 1922 تشریح شد. اساس ولتامتری مبتنی بر اندازه گیری شدت جریان انتشار حاصل از یک واکنش الکترودی ( معمولا واکنش احیاء) در سطح الکترود قطره جیوه به موازات تغییر تدریجی پتانسیل اعمال شده به الکترود کار میباشد این روش قادر است غلظتهای خیلی کم در حد قسمت در میلیون و حتی قسمت در بیلیون را اندازه بگیرد.

ازاین روش علاوه بر کار کمی در کارهای کیفی نیز استفاده می گردد ولتامتری دامنه کاربرد وسیعی دارد بطوریکه تمام یونهایی که قابلیت احیا شدن بر سطح الکترود جیوه را دارند را با این روش میتوان اندازه گرفت علاوه بر یونها ترکیبات آلی شامل آلدییدها، کتونهای آلفاهالوژندار، آلکنها ، سیستمهای آروماتیک و..... را میتوان با این روش اندازه گرفت.

دستگاه ولتامتری شامل چهار قسمت می باشد :

1- پتانسیو استات (منبع پتانسیل): یک پتانسیلی را به الکترود کار اعمال می کند و جریان را می خواند.

2- سل ولتامتری: الکترودها درون این سل قرار میگیرد.

3- ثبات نمودار: نمودار جریان بر حسب پتانسیل رسم میکند.

4- اینتر فیس: ارتباط بین قسمتهای بالا را برقرار می کند.