رادیومتر سامانه میکروالکترومکانیکی می تواند در طول موج گسترده ای از طیف الکترومغناطیس و انرژی ذرات فعالیت کند.
رادیومتر کروکس, که با نام آسیاب نوری هم شناخته میشود، یک حباب شیشهای مهر و موم شده حاوی خلاء نسبی است. در داخل حباب مجموعهای از پرهها بر روی یک محور چرخان نصب شده است. پرهها زمانی که در معرض نور قرار میگیرند میچرخند: هرچه شدت تابش بیشتر باشد، سرعت چرخش هم بیشتر خواهد بود. این پدیده راهی برای اندازهگیری شدت تابش الکترومغناطیس به دست میدهد. توضیح دلیل چرخش پرهها یک مناقشه علمی در ده سال پس از اختراع دستگاه ایجاد کرد تا اینکه در سال ۱۸۷۹ توضیح در حال حاضر مقبول این پدیده منتشر شد.
این دستگاه در سال 1873 توسط ویلیام کروکس زمانی که وی در حال تحقیق بر روی یک پدیده شیمیایی بود اختراع شد. در این تحقیق وی وزن مواد شیمیایی خاصی را در خلاء اندازه گیری می کرد. وی متوجه شد زمانی که نور به این مواد می تابد وزن آن ها نیز تغییر پیدا می کند. برای تحقیق بر روی این مورد وی دستگاه رادیومتررا ساخت که امروزه به نام رادیومتر کروکس شناخته می شود. رادیومتر یا به عبارتی دیگر پرتوسنج کروکس که موتور خورشیدی نیز نامیده می شود.
از یک لامپ شیشه ای تشکیل شده است که درون آن خلاء نسبی وجود دارد. یعنی هوا درون آن وجود ندارد. درون لامپ معمولا چهار پره وجود دارد که روی یک میله با اصطکاک کم قرار گرفته اند. رنگ این پره ها در یک طرف سفید و در طرف دیگر سیاه است. زمانی که این پره ها در مقابل نور خورشید و نور مصنوعی یا حتی نوری که از یک شی گرم تابش می کند قرار گیرند می چرخند این چرخش بدون وارد کردن هیچ نیروی اضافی صورت می گیرد و بدین صورت است که طرف های سیاه پره از نور دور می شوند و طرف های سفید آن به سمت نور متمایل می شوند. اگر رادیومتر را سرد کنیم جهت چرخش پره ها معکوس می شود گرچه از اسم این دستگاه بر می آید که نور را اندازه گیری کند اما رادیومتر را نمی توان به تنهایی برای اندازه گیری چیزی به کار برد اما می توان سرعت چرخش پره ها را با دستگاه دیگری اندازه گیری کرد. گرچه استفاده از این دستگاه دقت اندازه گیری را کم می کند امروزه این رادیومترها در سراسر جهان به معرض فروش گذاشته می شوند. این دستگاه نیازی به باطری ندارد و هنگام چرخاندن پره ها انژی تابشی خورشید به انرژی مکانیکی تبدیل می شود.
Leave A Comment